تقریبا
یک سال پیش بود که فضانورد ایتالیایی Samantha
Cristoforetti که در حال انجام مأموریت خود در ایستگاه فضایی بین‌المللی
400 کیلومتر بالاتر از سطح زمین بود تصمیم به نوشیدن قهوه گرفت. او یک کپسول پلاستیکی
را در یک ماشین به سایز و شکل یک گاوصندوق خانگی قرار داد. سپس او یک دریچه روی ماشین
باز کرد، یک کیسه‌ی آب به آن متصل کرد و یک شیر مکنده روی آن قرار داد. ماشین را روشن
کرد و منتظر اسپرسوی خود شد.
به گزارش آقای تبلیغات ،بشر مدت‌ها پیش مشکل نوشیدن
قهوه در زمین را حل کرده است. زمانی که مهندسان شرکت ایتالیایی Argotec پروژه‌ی ساخت اسپرسو ساز برای ایستگاه فضایی را پذیرفتند متوجه
شدند که تهیه‌ی اسپرسو در فضا بسیار دشوارتر از آنچه که نظر می‌رسد است. تیمی متشکل
از یازده مهندس که هفت نفر از آنان به صورت تمام وقت کار میکنند، بعد از یک سال و نیم،
طرحی برای تهیه‌ی قهوه در فضا ارائه دادند که در جاذبه‌ی صفر توانایی عملکرد دارد و
استانداردهای امنیتی سختگیرانه‌ی ناسا را نیز رعایت کرده‌است. جاشوا هال یکی از مهندسینی
که روی پروژه‌ی ISSpresso کار می‌کند میگوید: “در شروع
کار فکر نمیکردیم که همه‌ی اجزا یک دستگاه اسپرسو ساز را باید با دقت اصلاح کنیم.”
برای تهیه‌ی اسپرسو باید آب
نزدیک به جوشیدن را با فشار به دانه‌های قهوه پاشید. در کتری که در خانه‌های شما وجود
دارد، چگالی آب کف ظرف با افزایش دما کاهش می‌یابد و با ایجاد یک جریان همرفتی بقیه‌ی
آب ظرف را نیز گرم می‌کند و زمانی که آب به دمای جوش می‌رسد، حباب‌های بخار آب به سطح
آب می‌آیند. اما در فضا به علت نبود جاذبه، آب در حال جوشیدن متفاوت رفتار می‌کند.
جریان همرفتی ایجاد نمی‌شود نتیجه‌ی آن، داغ شدن بیش از حد آب در اطراف المنت و حباب‌های
بخار آب که درون آب غوطه‌ور هستند و به سطح نمی‌رسند.
Argotec برای حل این مشکل از لوله‌های استیل خیلی باریک استفاده می‌کند و اجازه نمی‌دهد
در آب حباب‌های بخار تشکیل شود. اما این راه حل مشکل فشار را حل نمی‌کند.
ناسا هرچیزی با فشار بیشتر
از 400 کیلوپاسکال را به دلیل حفظ امنیت سرنشینان فضاپیما رد می‌کند و برای تهیه‌ی
اسپرسو حداقل 800 کیلوپاسکال فشار نیاز است. برای کاهش خطر انفجار، مهندسین Argotec موتور چرخشی موجود در اسپرسو را عوض کردند و به جای
آن یک پیستون (شبیه سرنگ) با موتور الکتریکی قرار دادند. توان این موتور دقیقا با توان
مورد نیاز برابر بود.
نشت آب مشکل بعدی بود. در
فضا به دلیل نبود جاذبه قطرات آب در هوا شناور می‌شوند به همین دلیل تمامی لوله‌های
استیل با یک شیر، آب داغ را با فشار به مخزن اصلی ماشین تخلیه میکنند. که بعدا با
یک حوله به راحتی قابل خشک شدن خواهد بود. به همان دلیل نبود جاذبه، پر کردن فنجان
قهوه مشکل بعدی بود. مهندسین برای حل این مشکل به جای فنجان از کیسه‌هایی که قابلیت
باز و بسته شدن با زیپ را داشتند استفاده کردند.
دانه‌ها قهوه نیز باید در
نظر گرفته می‌شدند. Lavazza کمپانی قهوه
که سرمایه‌ی طرح را تأمین می‌کرد، از ترکیبی از دانه‌های
Arabica استفاده کرد. این دانه‌ها به اندازه‌ی کافی خوش طعم بودند که ذائقه‌ی آمریکایی‌ها
را تأمین کنند و به اندازه‌ی کافی غلیظ بودند که رضایت ایتالیایی‌ها را نیز جلب کنند. کپسول نیز باید دوباره طراحی می‌شد و از مواد غیر قابل اشتعال
تولید می‌شد.
مشابه دیگر تکنولوژی‌های استفاده
شده در فضا، این تکنولوژی را نیز می‌توان در زمین استفاده کرد.کمپانی Lavazza و شرکت Argotec دو طرح را به
نام خود ثبت کرده‌اند.استفاده از این تکنولوژی برای صرفه‌جویی در مصرف آب در خانه‌ها
و استفاده از کپسول فشار دستگاه برای استفاده در اسپرسو ساز‌های دیواری.
نوشدین قهوه در فضا ممکن است
بیهوده به نظر برسد، اما مانند موسیقی و تماس با خانواده می‌تواند در سلامت روحی فضانوردان
مؤثر باشد. و این مسأله برای ناسا در سفرهای طولانی مانند سفر به مریخ در آینده بسیار
مهم خواهد بود.
Gary Beven رئیس بخش روان‌پزشکی پایگاه فضایی جانسون مستقر در هیوستون
تگزاس میگوید:” اگر چیزی به کوچکی یک فنجان قهوه ی داغ می‌تواند به فضانوردان ما
کمک کند که در فضا احساس تنهایی یا دورافتادگی نکنند، دلیلی ندارد که در ساخت آن کمک
نکنیم.”
انتهای پیام/
منبع: ام بی ای نیوز