این طرح‌ها انواع مختلفی دارند که در بعضی از آنها از ماژول‌های بادشونده گرفته تا اجزای بازیافتی استفاده شده است.

این طرح‌ها از سوی شرکت‌های مختلف فعال در عرصه هوافضا نظیر"بوئینگ"، "لاکید مارتین"(Lockheed Martin)، "اوربیتال ای.تی.کی"(Orbital ATK) و چند شرکت دیگر ارائه شده‌اند.

مطمئنا برای آنکه یک فضاپیما بتواند به عنوان یک محل زندگی امن و موثر فعالیت کند باید چندین عامل را به صورت همزمان با هم داشته باشد تا قابلیت استفاده در فضا را داشته باشد.

ناسا همواره برنامه‌های متعددی برای ارسال فضانورد به فضا داشته است که سفر به مریخ مهم‌ترین آنها محسوب می‌شود. برای این منظور فضاپیماها باید بتوانند در طول سفر طولانی به مریخ از جان فضانوردان به خوبی محافظت کرده و تمام امکانات مورد نیاز را برای آنها فراهم کنند.

امکاناتی از قبیل امکان اتصال و فرود آمدن سالم، کنترل پروازی و لجستیکی، محافظت شدن از تشعشعات، حفاظت در برابر دمای بالا و پایین،  محافظت در برابر حریق و نظارت بر وضعیت سلامت فضانوردان باید در فضاپیماها در نظر گرفته شوند.

این فضاپیماها باید فاصله زمین تا مریخ را که به طور متوسط 225 میلیون کیلومتر است بپیمایند.

با توجه به این که سرعت چرخش زمین و مریخ به دور خورشید با یکدگیر متفاوت است فاصله بین آنها بین 54.6 تا 401 میلیون کیلومتر متغیر است.

ناسا سال گذشته از شرکت‌های فعال در عرصه هوافضا در آمریکا درخواست کرد تا نمونه‌های اولیه و در ابعاد واقعی برای فضاپیماهای عازم به مریخ بسازند و حال پس از گذشت چند ماه از این فراخوان از این طرح‌ها رونمایی شده است.

برنامه همکاری ناسا برای فناوری‌های نسل جدید فضایی، " NextSTEP-2" نام دارد.

"جیسون کروسان"( Jason Crusan) مدیر سامانه‌های اکتشافی پیشرفته ناسا در رابطه با این برنامه گفت: این برنامه یک همکاری همه‌جانبه و بلندمدت برای توسعه اکتشافات در فضا و همچنین مدار زمین است.

در ادامه با جزئیات این شش طرح آشنا می‌شویم.

1- طرح شرکت "بیگلو"(Bigelow): فضاپیمای متورم‌شونده

این فضاپیما که ابعاد اولیه آن 16 متر مکعب است می‌تواند فضا در اختیار فضانوردان قرار دهد، بر مبنای ماژول این شرکت موسوم به "BEAM"  طراحی شده است و قبلا به ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز فرستاده شده است.

2- طرح شرکت لاکهید مارتین: ساخت ماژول زندگی فضانوردان با قطعات شاتل بازنشسته

سخنگوی شرکت لاکهید مارتین در مورد برخی از جزئیات این طرح عنوان کرد: این طرح با هدف تبدیل یکی از ماژول‌های تحویل بار به ایستگاه فضایی بین‌المللی به ماژول آزمایشی اقامت انسان در مدار بین ماه و زمین تنظیم شده است.

وی در ادامه افزود: ماژول باربری شاتل برای کاهش هزینه‌های ساخت و آزمایش انتخاب شده است و این انتخاب هوشمندانه زمان ساخت را از چند سال به تنها 18 ماه کاهش خواهد داد.

3- طرح شرکت بوئینگ: پنجره‌ای به اعماق فضا

طرحی که شرکت بوئینگ ارائه کرده است از سامانه‌ای مشابه با وسایل حمل و نقل فضایی که به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل می‌شوند استفاده می‌کند.

این طرح به سامانه حامل فضانوردان متصل می‌شود و از آنها در مقابل خطرات فضا محافظت می‌کند. تامین انرژی این وسیله با استفاده از فناوری "پیشرانش الکتریکی خورشیدی"(SEP) انجام می‌شود که 10 برابر کمتر از سیستم‌های پیشرانش موشک‌های معمول انرژی مصرف می‌کند.

4- طرح شرکت اوربیتال ای.تی.کی: الهام‌گیری از فضاپیمای "سیگنوس"(Cygnus)

طرح این شرکت براساس سیستم فضاپیمای سیگنوس پایه‌ریزی شده است که در حال سرویس‌دهی به ایستگاه فضایی بین‌المللی است.

این فضاپیما برای قرارگیری بین ماه و زمین طراحی شده است و می‌تواند چندین ماژول اضافه را به خود متصل کرده و با آنها کار کند.

5- طرح شرکت "سیرا نوادا"( Sierra Nevada Corporation’s Space Systems): معماری انعطاف‌پذیر

ماژول اصلی این طرح "دنبال کننده رویا"(Dream Chaser) نام دارد  که یک فضاپیمای مداری سرنشین‌دار پرواز عمودی، فرود افقی ساخته شده توسط این شرکت است.

 این ماژول برای حمل ۷ سرنشین به مدارهای نزدیک زمین طراحی شده است.

این طرح از نوع تکمیل‌شونده در فضاست و نیاز به سه تا چهار پرتاب دارد تا تمام اجزای آن به فضا رفته و به هم متصل شوند.. تا کنون این فضاپیما به صورت عمودی با موشک "اطلس 5" پرتاب شده و به صورت افقی توانایی فرود بروی باندهای فرود معمولی را دارد.

6- طرح شرکت "نانورکس"(NanoRacks): طرحی با اولویت کاهش هزینه

این شرکت با تشکیل تیم همکاری همراه با شرکت "اسپیس سیستمز"(Space Systems) و اتحادیه پرتاب فضایی آمریکا"(ULA) تیمی موسوم به "ایکسیون"(Ixion)  طرح خود را با هدف طراحی سامانه‌ای کم‌هزینه ارائه کرده است.

طرح این شرکت براساس بخش بالایی موشک اطلس 5 موسوم به "سنتور"(Centaur) پایه‌ریزی شده است که می‌تواند به ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز متصل شود.