با اختراع هواپیما، سفر و جابه جایی دچار تحولی عظیم شد. کم کم این وسیله جای خود را در کشورهای بسیاری باز کرد و جایگاه خاصی را در گردشگری به دست آورد ، شاید شما تاکنون به فرودگاه های زیادی سفر کرده اید اما متوجه چیز عجیب و غیرعادی در مورد آن ها نشده اید.
با وجود خطراتی که در این فرودگاه ها وجود دارد باز هم میزبان پروازهایی از اقصی نقاط جهان هستند و بسیاری از مسافران حتی به این حرفها هم توجه نمی کنند. آنها حتی از این فرودگاه ها به عنوان جاذبه هایی خاص یاد می کنند که می توانند بر هیجان سفر شما بیافزایند.
در ادامه مطلب به تعدادی از عجیب ترین، ترسناک ترین و البته سخت ترین فرودگاه های جهان برای فرود آمدن که نفس شما و خلبان را در سینه حبسمی کنند اشاره خواهیم کرد.
شماره 10 : فرودگاه بین المللی جبل الطارق
که هیچ خطری در باند آن از نظر طول وجود ندارد اما طراحی آن به شکلی خاص باعث شده تا همواره به عنوان یک فرودگاه خطرناک از آن یاد شود
طراحی باند این فرودگاه به گونه ای است که با خیابان وینستون چرچیل که خیابان اصلی شهر است، تشکیل یک تقاطع را می دهد؛ این به آن معناست که به هنگام فرود و برخاست هواپیما باید این خیابان بسته شود و هیچ ماشینی در این قسمت از آن تردد نکند.
با وجود آنکه هشدار های لازم در این خیابان وجود دارد و یک چراغ رانندگان را از نزدیک شدن هواپیما آگاه می کند اما گزارش هایی مبنی بر برخورد نزدیک هواپیماها و اتومبیل ها وجود دارد.
شماره 9 : فرودگاه بین المللی شاهزاده جولیانا، سنت مارتین
رودگاه شاهزاده جولیانا یکی از بزرگترین سیستم‌های حمل و نقل در منطقه‌ی کارائیب محسوب میشود. طول باند فرود این فرودگاه فقط ۲،۱۸۰ متر است. طول این مسیر برای هواپیماهای کوچک و متوسط مناسب، اما برای بوئینگ‌های ۷۴۷ و ایرباس A340 پر از مسافر مناسب نیست. خلبانان مجبور هستند هواپیما را به گونه‌ای بر زمین بنشانند که تقریبا با حصار باند فرودگاه در تماس باشد. باند فرود مستقیما از ساحل پشت حصار فرودگاه شروع میشود، بنابراین خطرات مضاعفی هواپیما و مسافرانش را تهدید میکند. در واقع کسی نمی‌داند که هواپیما چگونه فرود خواهد آمد.
شماره 8 : فرودگاه نارسارسواق، گرینلند
طبیعت اطراف این فرودگاه بسیار زیبا بوده و برای فرود باید از بین کوههایی زیبا گذشت. این برای هر مسافری جذاب است اما برای هر خلبانی نیز یک کابوس است. گذشتن از بین کوههایی که فاصله بین آنها کم بوده و هم چنین گاهاً مه گرفته می‌باشند بسیار دشوار است. بادهای شدیدی که اغلب در آن منطقه می‌وزد را نیز به این دشواری‌ها اضافه کند.
شماره 7 : فرودگاه تنزینگ-هیلاری، لوکلا، نپال
فرودگاه کوچک واقع در لبه ی پرتگاه تنزینگ- هیلاری (Tenzing-Hillary Airport) در لوکلا نپال، به عنوان خطرناک ترین فرودگاه دنیا شناخته شده است. همچنین در فصل های بهار و پاییز (بهترین زمان برای کوهنوردی در منطقه) بسیار شلوغ است. این فرودگاه در سال 1964 با هدف کاهش زمان حمل لوازم از کاتماندو تا اورست ساخته شده است. سر ادموند هیلاری (Sir Edmund Hilary)، اولین مردی که به قله ی اورست صعود کرد، می خواست در زمین های مسطح فرودگاه بسازد، اما کشاورزان حاضر به فروش زمین های حاصل خیز خود نبودند. به جای آن، زمینی با شیب تند به قیمت 635 دلار خریداری کرد و از آن پس خلبان ها را درگیر شیب تند، شرایط آب و هوایی نامساعد و بادهای دردسر ساز کرد.
شماره 6 : باند فرود در ماتاکین ، لسوتو
باند فرود مذکور با 416 متر طول در لبه ی یک دره کوهستانی در ارتفاع 2303 متری واقع شده است.
گردشگرانی که از لسوتو بازدید میکنن باید بدانند اگر هواپیما بلافاصله بعد از شروع پرداز سقوط کند ، خطرناک نخواهد بود اما اگر هواپیما توسط یک فرد بی تجربه هدات شود و بخواهد از کوهستان دوری کند سطح خطر افزایش پیدا میکند.
شماره 5 : فرودگاه کرشول، فرانسه
کرشول دارای یک فرودگاه کم نظیر (اما نه لزوما بدون عیب) است. راهی آسفالته در ارتفاع ۶۰۰۰ پایی از سطح دریا در شیب کوه های آلپ فرانسه، به عنوان تنها فرودگاه شهر اسکی کرشول به کار می رود. باند این فرودگاه که در سال ۱۹۶۱ ساخته شده، به طور عجیب و غریبی بالا می رود و در نهایت به شدت در یک شیب رو به پایین و خطرناک قرار می گیرد.
شماره 4 : فرودگاه تونکنتین
فرودگاه ها در کوهستان به دلیل نبود زمین هموار، ناخواسته دارای باندهای کوتاهی هستند، قرارگیری فرودگاه تونکنتین (Toncontin Airport) در منطقه ی کوهستانی نیز باعث شده تا به همین شکل در آید و با داشتن باند نسبتا کوتاه مشکلاتی را برای خلبانان ایجاد کند. اما مشکل این فرودگاه به همین جا ختم نمی شود، خلبانان برای اینکه هواپیما را برای فرود آماده کنند مجبورند تا یک چرخش ۴۵ درجه ای را در یک دره تجربه نمایند. این امر باعث می شود تا کاهش ارتفاع به سرعت رخ دهد و حتی احتمال برخورد هواپیما با زمین وجود داشته باشد.
شماره 3 : یک سوم جزایر بارتلی / کارائیب
باند این فرودگاه بسیار کوتاه است و در هنگام فرود با سنگ هایی در اطراف احاطه میشود، هواپیماها بسیار نزدیک به دامنه هستند و خطر سقوط در آب را دارند.
شماره 2 : فرودگاه موسیلینگ گریلند
این فرودگاه میتواند پروازهای کوتاه را به عهده داشته باشد، تجهیزات این فرودگاه برای زمستان بسیار کم است و به دلیل تلاطم زیاد فرود در این فرودگاه بسیار سخت است.
شماره 1 : فرودگاه پارو
در کشور بوتان در میان دو رشته کوه از هیمالیا با ارتفاعی بیش از ۵۵۰۰ متر قرار گرفته است. این فرودگاه یکی از خکرناک ترین فرودگاه های جهان است که زمانی که هواپیما می خواهد در آن فرود بیاید می بایست از میان کوه ها عبور نماید (و البته همچنین از میان بادهای قدرتمند کوهستانی) و سپس در یک باند کوچک فرود بیاید. هواپیما تنها زمانی مجاز به فرود است که دید در بهترین حالت خود باشد. با توجه به این پس به نظر نمی رسد که این فرودگاه خیلی هم بد باشد، درسته؟ متاسفانه جواب خیر است. در نظر بگیرید که این فرودگاه به اندازه ای خطرناک است که تنها ۸ خلبان در سراسر جهان واجد شرایط و مهارت های کافی برای فرود در این مکان هستند و این به نظر چیز خیلی ترسناکی است. خلبان باید در بین کوه ها حرکت کند و با فاصله کمی از روی خانه های عبور کرده و در نهایت در یک باند باریک به طول تنها ۲ کیلومتر فرود بیاید. هواپیما ها فقط اجازه دارند در طول روز نشست و برخاست داشته باشند زیرا هرگونه پروازی در زمان شب و دید ناکافی در این منطقه بسیار خطرناک است.
با کلیک روی لینک زیر می توانید ویدیو کامل و جذاب فرودگاه های عجیب دنیا را در آپارات ببینید ، با ما همراه باشید.