این تحقیق به رهبری گشتاسپ چراخیان(عضو باشگاه پژوهشگران جوان در دانشگاه آزاد) و پروفسور "آندرو ار. بارون"(Andrew R. Barron) از دانشگاه سوانسی و همچنین با همکاری شیرین اسکندر، دانشجوی دانشگاه سوانسی و سجاد کیانی، دانش‌آموخته دانشگاه سیستان و بلوچستان و دانشجوی دکترای دانشگاه سوانسی، انجام شد.

فرآیند ازدیاد برداشت نفت، به مجموعه تکنیک‌ها و فرایندهایی گفته می‌شود که طی آن تلاش می‌شود با استفاده از انرژی یا مواد خارج از میدان نفت، میزان نفت خامی که استخراج آن با روش‌های معمولی امکان‌پذیر یا مقرون به صرفه نیست، استخراج و مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

مجموعه‌های جدید نانوذرات "سورفاکتانت"(ماده فعال سطحی) تولید شده در مطالعه جدید، کاربردهای مهمی در افزایش استخراج نفت دارند. این مجموعه‌ها از سورفاکتانت سدیم دودسیل سولفات(SDS) و نانوذرات سیلیکای فومی (Si-NPs) تشکیل شده‌اند و در مقایسه با ازدیاد 45 درصدی استخراج نفت در حضور صرف سورفاکتانت، فرآیند ازدیاد استخراج نفت را تا 58 درصد ارتقا می‌دهند.

تولید و آزمایش این مواد توسط گشتاسب چراغیان و سجاد کیانی انجام شد و این محققان از یک میکرومدل برای ارزیابی عوامل مناسب در جابجایی نفت (oil displacing) در فرآیند ازدیاد برداشت نفت استفاده کردند.

چنین آزمایش‌هایی با استفاده از میکرومدل‌ها، برای بررسی مکانیسم جریان مایع در محیط‌های متخلخل و با استفاده از تجسم‌بخشی سیال، هندسه فضای متخلخل، توپولوژی و تاثیرات ناهمگونی انجام می‌شوند که این موارد با استفاده از آزمایش‌های سنتی قابل انجام نیستند.

پروفسور بارون گفت: عجیب است که افزودن نانوذرات سیلیکا به محلول سورفاکتانت منجر به چنین تغییرات قابل توجهی در فرآیند ازدیاد استخراج نفت می‌شود. این تغییرات به دلیل تغییر در چسبناکی و همچنین تغییر موثر در رطوبت‌پذیری رخ می‌دهند و بر تحریک کردن نفت به سمت نقطه ازدیاد برداشت کمک می‌کنند.

نتایج این مطالعه از نقش نانوذرات و سورفاکتانت‌ها در ازدیاد برداشت نفت و کاربرد آتی آن‌ها در فرمولاسیون‌های این صنعت حمایت می‌کند.

پروفسور بارون تیم علمی حاضر در این مطالعه را نمونه‌ای مهم از همکاری بین‌المللی فرامرزی در تولید مواد جدید برای به حداکثر رساندن برداشت نفت توصیف کرد.