گاهی خدا می خواهد با دست تو، دست بنده هایش رو بگیرد و تو وقتی بدون غرض دست کسی را می گیری، مطمئن باش که دست دیگرت در دست خداست...

در مسیر باد بمان تا بوی مهربانیت تسخیر کند این شهر پر از بیهودگی را ...

وقتی شما به کسی کمک می کنید و دستگیرهستید، فقط دریافت کننده محبت از مزایای آن بر خوردار نمیشود و برای شما نیز یک دنیا خیر و برکت و آرامش به همراه خواهد داشت...

دکتر حسین ناصری نام مقاله امروز را معین گذاشته اند و قصد دارند یکی از مهمترین وظایف مدیریتی مدیران و کار آفرینان را گوشزد نمایند .

تحقیقات نشان می دهد زمانیکه  افراد دست دیگران را می گیرند ، سیستم مزولیمبیک (سیستم پاداش مغز) آنها فعال می شود.

 این سیستم بصورت مستقیم احساس لذت را ایجاد نمی کند بلکه شخص را به تکرار رویدادی که باعث افزایش چنین احساسی شده است تحریک می کند.

در این بین مدیران و کار آفرینان نقش بسیار مهمی در انتقال انرژی معنوی و تامین مالی افراد نیازمند دارند  چرا که آنها رهبران و فرماندهان اجتماعی و اقتصادی جامعه هستند و بسیار موثر.

 پژوهشهای دکتر حسین ناصری ثابت کرده، مدیرانی که در کنار فعالیتهای تجاری و اقتصادی خودشان، داوطلبانه در انجام امور خیر مشارکت می کنند، عزت نفس بیشتری دارند و در مجموع بیشتر احساس آرامش ، شادمانی و خوشبختی می کنند.

اتفاق شیرین دیگری که با گذاشتن تاثیر مثبت به زندگی دیگران رخ می دهد ، این است که فرد یاری دهنده به یک شخص خوش بین و مثبت نگر و روشنفکر تبدیل می شود.

 بر اساس این پژوهش، فرد یاری رسان با تداوم کمک های معنوی و مادی به افرادی که امیدشان را  از دست دادند و آینده ای رو متصور نیستند، احساس نشاط، آرامش درونی و حس شکر گزاری را به خود، خانواده و جامعه شان هدیه می کنند.

اینکه یک مدیر علاوه بر فعالیتهای تجاری و اقتصادی، به مسئولیتهای اجتماعی خود نیز بپردازد، یک سلیقه نیست، یک وظیفه است.

و یک نکته قابل تامل، غم انگیز و البته بسیار مهم که متاسفانه کمتر کسی به آن واقف بوده و بی توجهی افراد جامعه  و مسئولین را  نیز در بر دارد، این قضیه را به یک فاجعه تبدیل مینماید :

بچه ها در خانواده هایشان تا آخر عمر کودک می مانند و هر چقدر بزرگتر می شوند، مورد توجه و رسیدگی بیشتری از طرف والدینشان قرار می گیرند، اما بچه های تحت سرپرستی بهزیستی و امثالهم، وقتی هجده ساله شده و از خانواده بهزیستی خداحافظی کرده و ترخیص می شوند  و دقیقا زمانیکه احتیاج به رهنمون، مشاوره شغلی و تشکیل زندگی و غیره دارند ، تنها می شوند ...!

هر شخصی و هر باندی دستی به سر آنها می کشد، جذب آنها شده و اتفاقهای وحشتناکی که روز به روز بیشتر و بیشتر شده و ریشه آنها را مورد هدف قرار میدهد.

این گروه از بچه های ایران زمین با بی مهری هایی که به آنها می شود، در انتهای تنهایی آماده اند برای اینکه دست به خلافهایی بزنند که گاها نجاتشان  غیر ممکن می شود.

دختران و پسران جوان در حساسترین نقطه سنی زندگیشان ، نا امید، درمانده ،  غمگین و دلسرد از جامعه و آدمهایش به سمت جاده ای راهی می شوند که انتهایش سیاه سیاه سیاه است ...!

و هیچکس به این قشر از جامعه فکر نکرده و آنها قشر فراموش شده جامعه هستند و این خیلی دردناکه ....

 مدیران و کارآفرینان ایران زمین! آیا شما به مهمترین وظیفه و رسالت خود که دستگیری و به دست آوردن قلب این سرمایه های مظلوم جامعه هستند عمل می کنید....؟!

و هنوز نوشته هایمان آنقدر زیبا نیست که بالای سرمان قاب کنیم، مشق امشب ،  مثل دیشب ، مثل هر شب ، دو صفحه تمیز و زیبا می نویسیم: «آدمی را آدمیت لازم است» 

 رویاتوبساز#

حسین ناصری

مدیر ماجراجو