در شماره پیش بخشی از انواع برند به حضور شما خوانندگان مجله خلاقیت معرفی شد و در این شماره معرفی انواع برند را تا به پایان پی می گیریم.

با آقای تبلیفات همراه باشید.

برند جهانی Global Brand :

برند سازی جهانی ، داشتن مشتریانی در سرتاسر جهان و فرصت های جدید است که همگی جذاب و هیجان انگیز هستند. این‌گونه برندها به‌صورت گسترده‌ای پخش ‌شده‌اند. مدل تجاری آن‌ها بر اساس شناخت، دسترسی آسان و پایداری است. مدل عملیاتی این برند به این فرض است که همواره از سوی رقیبان در حال تهدید است و در صورت لزوم تغییراتی کوچک را بر اساس انتظارات ونیاز های مصرف‌کننده در هر منطقه جغرافیایی ایجاد می کند.

برند افراد مشهور Celebrity Brand :

افراد مشهور با هدف افزایش فالو ئر های خویش سعی بر آن دارند که کارنامه ی کاری خویش شامل موفقیت ها، شایعات و رسوایی ها و همچنین خصوصیات ظاهری خود را در شبکه های اجتماعی در اختیار علاقه مندان و طرفداران خود بگذارند.

مدل تجاری آنان حضور دائم در تبلیغات است که منجر به فروش حق پخش، لایسنس، امضا و نقش‌آفرینی به‌عنوان شخصیت تجاری برندهای معتبر خواهد شد.

برندها معمولا با همکاری چهره های مشهور، فروش محصولات خود را بهبود می بخشند. توصیه‌های یک چهره مشهور راه بسیار مناسبی برای تشویق مخاطبان به خرید یک محصول به شمار می رود.

برند عام  Generic Brand:

این نوع برند با از دست دادن وجوه تمایز، به 3 شکل ایجادشده است.

برند نوع اول( مرتبط با بهداشت و درمان):اشاره به برندهایی دارویی و بهداشتی دارد که از قوانین حق اختراع ثبت‌شده، خارج‌شده‌اند و تمام رقبا نیز از همان برند استفاده می کنند. مثل : فولیک اسید.

برند نوع دوم : برند به‌عنوان نمادی برای تمام محصولات یا خدمات، فعالیت‌های مشابه بکار برده می‌شود. به علت ازدیاد حضور برند در زندگی روزانه افراد . این برند به زبان محاوره‌ای مردم وارد شده است. مثل تاید.

برند نوع سوم : محصولات بدون برندی unBranded یا بدون برچسب تجاری unlabeledهستند که برای نامیدن آنان از ظاهر و یا عملکرد آن ها الهام گرفته‌ می شود. مثل: گلاب.

برند لوکس Luxury Brand :

یک نگاه دقیق بر مدیریت محصولات لوکس که در واقع سودآور هستند، روشن کرده است که باید به یک استراتژی با مجموعه‌ای از قوانین سفت و سخت پایبند باشیم یعنی هیچ کس یک برند لوکس را درجا وارد بازار نمی‌کند بلکه همه به صورت مستمر و پیوسته تخصیص منابع را در یک روش خاص مدیریت می کنند.

مطابق گفته های کارشناسان جهانی این حوزه بازاریابی برند های لوکس مسلما بر 4 پایه استوار شده است که می توان آنها را 4E نام نهاد: تجربه(Experience )، منحصر به فرد بودن(Exclusivity )، تعهد(Engagement ) و احساسات(Emotion ) .

برند فرقه Cult Brand :

این برند پیرامون هواداران یک فرد،گروه، یا محصول در یک جامعه شکل می‌گیرد.این برندها جنگ و ستیز علیه سایر برندها را مدنظر دارند. دلیل رقابت این برند با سایرین، ناشی از دلایل گروه مدارانه حاصل از نحوه نگرش آنان است و نه حضور رقیب و یا نیاز بازار.

اینان تمایل به داشتن "پیروان" به‌جای "مشتریان" دارند. قوانین را وضع و دیگران را به اجابت آن قانع می کنند.این برند یک فرهنگ مشخص را در بین هواداران خویش به وجود می آورد.

برند چالشگر Challenger Brand :

این نوع برند یک برند مزاحم برای رقباست. شاید این برند جایگاه دوم و یا جایگاه بیستم را ازنظر سهم در بازار در اختیار داشته باشد، اما مهم این است که او یک برند نوآور است.

این نوع برندها صرف‌نظر از بزرگی یا کوچکی سازمان بر بال نوآوری و خلاقیت، بزرگان بازار را در دردسر انداخته و به‌صورت ناگهانی بر روند بازار مؤثر ند.

برند سرمایه‌گذار  Investor Brand:

به برند شرکت‌های سهامی عام و سرمایه‌گذاران این بخش گفته می‌شود. وضعیت این‌گونه واحدهای تجاری بر اساس نحوه سرمایه‌گذاری و عملیات پیرامون سهام انجام می‌شود.

این شرکت‌ها با ترکیب برنامه‌های مالی و استراتژیک باارزش‌های پیشنهادی به ذینفعان و جامعه، به دنبال افزایش میزان شهرت خود برند از طریق تقویت CSR با فعالیت های اجتماعی و عام المنفعه شرکت هستند.

برند موسسه غیرانتفاعی  Non Profit Brand:

این‌گونه موسسه ها با توسعه مدل‌های ارزش‌آفرین علاوه بر جمع‌آوری کمک و اعانه، از راه‌های دیگری قادر به افزایش سرمایه در جهت انجام پروژه‌های عام‌المنفعه به‌عنوان مأموریت اصلی خویش هستند. این نوع موسسه‌ها گاهی به‌ نوعی عملیات برندینگ را برای افزایش سطح فروش خود انجام می‌دهند، فروشی که عواید آن بر حمایت از مأموریت اصلی سازمان استوار است.

 برند قدرتمند در این حوزه موجب جلب‌توجه بیشتر سرمایه‌گذاران و خیرین می‌شود.

برند عمل‌گرا یا هدف  Activist Brand:

با توجه به بعد ظاهری برندها اگرچه در نوع خود ارزشمند هستند، اما پرداختن بیش از حد به آن ها ممکن است سازمان ها را دچار یک نوع سطحی نگری کند و آنها را از توجه به ابعاد پنهان و زیرساخت های برندسازی دور سازد.

این برند مترادف با هدف و یا چرایی انجام یک فعالیت است که ذهن مصرف‌کنندگان نیز به همین صورت تداعی می شوند.

برند مؤلفه یا تشکیل دهنده  Ingredient Brand:

برند مؤلفه از طریق چیزی که به ارمغان می‌آورد در پی افزودن ارزش به برند دیگر است. برند جزء دارای ارزش پیشنهادی خاصی است که موجب تقویت برند اصلی می‌گردد. مصرف‌کننده با این نوع برند از پیش آشناست زیرا شرکت مالک این برند مؤلفه با انجام فرایند برندسازی، مصرف‌کننده نهایی را با برند خود آشنا می‌سازد .پس برند مؤلفه خود را به زنجیره تأمین شرکت تولیدکننده دیکته می‌کند.

در این زمینه در سایت  aghyetablighat.com مواردی معرفی شده که می توانید به آنها مراجعه کنید.

 برند کارفرما Employer Brand :

برند کارفرما راهبرد مدیریت سرمایه‌ی انسانی، برای تمایز است. کارکرد اصلی برند کارفرما، جذابیت برای نیروهای کاری بالقوه‌ی بیرون سازمان و نگه‌داری استعدادهای درون سازمان است. برند کارفرما رابطه‌ی مستقیم با برند سازمان در بین مشتریان و سایر ذینفعان به‌وجود می‌آورد.

اگر برند کارفرما از قدرت بالایی برخورد باشد، قدرت چانه‌زنی داوطلب در خصوص حقوق دریافتی کاهش می یابد و تمرکز اصلی وی بر فرصت استخدام و بخشی از آن سازمان شدن است. مانند شرکت های  سواچ، توییتر، نایک و مایکروسافت.

آقای تبلیغات/یادداشت های دکتر حسین ناصری

مجله ی خلاقیت/شماره 80